Zeppelin nad Nysą. 92 lata temu 120 000 mieszkańców Zgorzelca i Goerlitz czekało na "olbrzyma"

To był 5 październik 1930 roku. Od wielu godzin padał deszcz. Silne wiatry wciskały dudniące strugi deszczu w dachy i szyby okienne. Długo wyczekiwany „Dzień Zeppelina”, 5 października 1930, wydawał się być kolejnym rozczarowaniem dla mieszkańców Goerlitz. Podobnie jak w czerwcu, kiedy sterowiec również nie mógł wylądować. W mieście panował zgiełk. Można było wyczuć i zobaczyć podekscytowanie mieszkańców. Samoloty brzęczały nad głową, reklamy wirowały tysiącami, które tonęły w brudnych kałużach deszczu. Podobnie jak w radosnych latach dwudziestych, piloci reklamowali się dla firmy tytoniowej „Bułgaria”, „Triumph” i „Haus Bergmann”, a także dla fabryki czekolady „Mattke and Sydow” w Goerlitz. Dźwięk silników na niebie doprowadzał ludzi do gorączki. Wszyscy czekali na sterowiec.

Centrum miasta było niczym kipiący garnek. Coraz więcej turystów dosłownie wylewało się z hali dworca pociągami rozkładowymi i 31 pociągami specjalnymi. 45 000 mieszkańców z Saksonii, Czech, Śląska i całych Łużyc przybyło do miasta nad Nysą Łużycką, aby zobaczyć "wielkoluda". Przepełnione tramwaje przejeżdżały obok przystanków- jednego dnia przewiozły 43 000 pasażerów. Sklepy spożywcze, sklepy tytoniowe i restauracje liczyły dochody- to był bogaty czas dla handlu. Nawet najgłupsze pamiątki z Zeppelin sprzedane zostały do ostatniej. Sprzedawcy kiełbasek w bramach byli otaczani przez kupujących. W wielu mieszkaniach brakowało krzeseł i talerzy obiadowych dla krewnych z zagranicy. Na Starym Mieście przewodnicy mieli ręce pełne roboty- turystów było tak dużo. Deszcz jednak cały czas mocno zacinał, a na niebie nie widać było żadnego znaku wskazującego na to, że pogoda się poprawi.

Wielu pojechało na Landeskrone, aby doświadczyć spektaklu z góry. Około południa większość z nich wyruszyła pieszo wzdłuż Heiligen-Grab-Strasse w kierunku Girbigsdorf. Chronili się przed deszczem i silnymi podmuchami wiatru płaszczami przeciwdeszczowymi, parasolami i kapeluszami. Powozy konne i ciężarówki, rowery i motocykle powoli przedzierały się przez tłum ciągnący się kilometrowymi szeregami. Około 120 000 gapiów czekało w ogródkach działkowych, na polach, ścieżkach i łąkach wokół lotniska.

Przylot sterowca ogłoszono w gazetach o godzinie 15.00. Ale godzinę wcześniej widać było już gigantyczny pocisk wynurzający się z północnego zachodu z nisko zawieszonych chmur deszczowych. Zdyszani ludzie rzucali się do przodu, z biletem czy bez, przebijali się przez barierki, a nawet wbiegali na pas startowy. Sterowiec zmagał się z silnym wiatrem. Kilkakrotnie podejmowano próbę podejścia do lądowania. W końcu liny opadły. Zespół wsparcia, złożony z żołnierzy garnizonu Reichswehr w Goerlitz i członków klubu lotniczego, oparł się podmuchom wiatru połączonymi siłami. O 14.15 lądowanie zakończyło się sukcesem. 32 pasażerów z Lipska schodziło po schodach z luku pokładowego. Być może nie było stratą, że przygotowane przemówienia musiały zostać odwołane z powodu deszczowej pogody. Straż pożarna pompowała balast słodką wodą długimi wężami. Około 14:45 nadeszła komenda „Odlot!”. Machano szalami i kapeluszami, okrzyki entuzjazmu mieszały się z głośnymi wiwatami. Tak mieszkańcy Goerlitz i ich goście byli w siódmym niebie. W towarzystwie samolotów sterowiec krążył nad miastem jeszcze przez godzinę i wykonał pętlę wokół Landeskrone. Na chwilę słońce wyjrzało zza delikatnych chmur, a Zeppelin odleciał w kierunku zachodu.

Ogromny tłum z mokrymi od deszczu twarzami i brudnymi butami powoli wracał do miasta. Ulice znów były zakorkowane, a restauracje zapełniły się głodnymi, ale szczęśliwymi mieszkańcami. Następnego ranka ciężkie codzienne życie rozpoczęło się ponownie, a 10 000 osób znów ruszyło w poszukiwaniu pracy. Wizyta Zeppelina, którą to pokolenie wspominało entuzjastycznie przez całe życie, była tylko krótką radością w trakcie globalnego kryzysu gospodarczego.

Na podstawie: "Geschichten aus Alt-Görlitz Dr. Ernst Kretschmar